เกิดกี่ชาติก็สมบูรณ์พูนสุข

ท่านหวัง ต้า หลิน เป็นชาวเมืองซูโจว ตลอดชีวิตของท่านชอบซื้อสัตว์มาปล่อย เมื่อใดก็ตามที่ท่านเห็นเด็กๆลูกหลานของชาวบ้านจับนก ปลา หรือแมลงวันตัวเล็กๆมาเล่น ท่านมักจะขอซื้อหรือนำของเล่นอย่างอื่นไปแลกสัตว์เหล่านั้น พร้อมทั้งห้ามปรามว่า "คนเราไม่ควรหาความสนุกบนความทุกข์ของผู้อื่น เพราะไม่ว่าใครต่างก็รักชีวิตของตน" ทั้งเด็กและผู้ใหญ่จำนวนมากเมือ่ได้ฟังคำชี้แจงอันมีเหตุผลของท่านแล้ว ต่างก็เลิกเบียดเบียนเลิกรังแกสัตว์

ท่านประพฤติเช่นนี้มาตลอด จนกระทั่งอายุ ๖๑ ปี ท่าน หวัง ต้า หลิน ได้ล้มป่วยอาการหนักมาก ขณะที่กำลังจะเคลิ้มหลับ ท่านก็ได้ยินเสียงพูดขึ้นว่า

"ตลอดชีวิตที่ผ่านมาของเจ้าได้สร้างแต่บุญกุศลช่วยเหลือสัตว์ทั้งหลายเป็นจำนวนมากเบื้องบนจึงได้เพิ่มอายุให้อีก ๓ รอบ"

เมื่อท่านตื่นขึ้นมาก็ยังคงจำได้ทุกคำพูด หลังจากนั้นอาการเจ็บป่วยของท่านก็ค่อยทุเลาลงจนหายเป็นปกติ

ท่าน หวัง ต้า หลิน ผู้ใจบุญ มีชีวิตอยู่จนได้เห็นลูกหลานถึง ๕ ชั่วคน โดยไม่เคยเจ็บป่วยอะไรเลยจวบจนอายุได้ ๙๗ ปี ท่านจึงลาโลกนี้ไปอย่างสงบ

ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

สละเนื้อช่วยนก

ในกาลก่อน เมื่อครั้งที่พระพุทธองค์ทรงดำรงพระชนม์อยู่บำเพ็ญโพธิสัตว์ธรรม ยังมิได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า วันหนึ่งพระองค์ได้ทรงทอดพระเนตรเห็นเหยี่ยวตัวใหญ่ที่ผอมโซ กำลังบินไล่ล่านกตัวเล็กๆ หมายจะกินเป็นอาหาร วิหกน้อยหวาดกลัวเป็นอันมาก มันพยายามบินหนีเพื่อเอาชีวิตรอดจนสุดกำลัง ครั้นได้แลเห็นพระบรมโพธิสัตว์ประทับอันอยู่มิไกล นกน้อยตัวนั้นจึงโผบินลงสู่อ้อมอก ของพระองค์ทันที พญาเหยี่ยวไม่กล้าติดตามเข้าไปใกล้ ได้แต่เฝ้าบินวนอยู่ไม่ไปไหน เมื่อเป็นเช่นนี้ พญาเหยี่ยวผู้หิวโหยจึงพูดขึ้นด้วยความโมโหว่า "ข้าแต่พระโพธิสัตว์เจ้า! พระองค์อยากช่วยนกตัวเล็กๆ แล้วจะปล่อยให้ข้าบาทต้องอดตายหรืออย่างไร?" พระมหาโพธิสัตว์เมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ทรงยิ้มแล้วตรัสแก่พญานกว่า "ท่านประสงค์จะกินสิ่งใด เพื่อคลายหิวเล่า?" พญาเหยี่ยวได้ทูลตอบทันทีว่า "ข้าพระองค์ อยากกินเนื้อเป็นอาหาร" พระโพธิสัตว์จึงตรัสว่า " ถ้าเช่นนั้นเรายินดีมอบเนื้อของเรา ให้เป็นอาหารแก่ท่านแทนเนื้อข...

อ่านเพิ่มเติม

วงเวียนกรรม

สมุดบันทึกการเข่นฆ่าของ หวง เสียง ฝ่าน เขียนเล่าว่า "เวลานี้บ้านเมืองเกิดกลียุคจิตใจของผู้คนต่ำ ไม่ว่าจะไปทิศทางไหน ก็พบแต่การกระทำที่เหี้ยมโหด ทุกแห่งหนมีแต่ปล้น ฆ่า ฟันแทง แก่งแย่งชิงความเป็นใหญ่ มุ่งประหัตประหารซึ่งกันและกัน ผู้คนล้มตายกลาดเกลื่อนราวกับชีวิตไร้ค่า คนเห็นคนเหมือนไม่ใช่คน ฆ่าฟันกันได้เหมือนผักปลา ความหายนะปกคลุกไปทั่วทุกหย่อมหญ้า ทั้งเด็กเล็กผู้ใหญ่หนุ่มสาวและคนชราต่างมีชีวิตอยู่ท่ามกลางความมืดมนอันน่าสะพรึงกลัว..." ในขณะนั้น มีบัณฑิตคนหนึ่งนามว่า หลี่ เผย เต๋อ มีชีวิตอยู่เห็นเหตุการณ์ทั้งหลายที่เกิดขึ้น ก็ได้แต่รำพึงด้วยความสลดหดหู่ใจว่า "ไม่น่าเกิดเรื่องเช่นนี้ในโลกนี้เลย...ไม่น่าเลย..." ต่อมาเขาได้ฝันว่าบนเขาสูงมีนักพรตผู้สำเร็จธรรมแล้วท่านหนึ่งมีนามว่า "กวน หลิน เต้า จ่าง" บัณฑิตผู้ต้องการค้นหาคำตอบจึงดั้นด้นปีนขึ้นไปบนภูเขา เมื่อพบท่านนักพรตแล้วเขาก็กราบนมัสการเรียนถามท่านว่า "เหตุใดในสากลโลกนี้ มนุษย์จะต้องพานพบกับชะตากรรมอันเลวร้าย "ฉนคนดีๆจึงต้องล้...

อ่านเพิ่มเติม

เมตตาธรรมค้ำจุนโลก

ในสมัยราชวงศ์ หมิง มีนักปฏิบัติธรรมผู้หนึ่ง นามว่า หวง จี่ ซื่อ แม้ว่าในขณะนั้นแผ่นดินจะร้อนระอุไปด้วยเภทภัยรอบด้าน ผู้คนล้มตายลงอย่างน่าอนาถ แต่เขาก็ยังมุ่งมั่นสร้างความดี โดยมิได้หวั่นไหวแม้แต่น้อย จิตใจของ หวง จี่ ซือ มีแต่ความเมตตาห่วงใย เอื้ออาทรต่อทุกชีวิต เขาทราบว่าบนเขามีพระสงฆ์ผู้ซึ่งบรรลุธรรมสูงสุดสามารถหยั่งรู้ฟ้าดินและเหตุการณ์ความเป็นไปทั้งหลายในโลก หวง จี่ ซือ ผู้บำเพ็ญธรรมจึงเดินทางขึ้นเขาเพื่อขอคำชี้แนะจากท่าน เขาได้กราบนมัสการถามพระอริยสงฆ์องค์นั้นว่า "ข้าแต่พระคุรเจ้าผู้สูงยิ่งด้วยบารมีธรรม เวลานี้ผู้คนนับล้านล้มตายลงมากมายเนื่องด้วยภัยพิบัตินานับประการ ยากที่จะมีใครรอดพ้นได้ ขอพระคุณเจ้าได้โปรดเมตตาชี้แนะวิธีที่สามารถจะหยุดยั้งมหันตภัยนั้นให้ได้ทันการ ด้วยเถิด" พระคุณเจ้าผู้เปี่ยมด้วยเมตตา ดวงหน้าของท่านมีรอยยิ้มปรากฎขึ้นพร้อมกับกล่าวว่า " มีอย่างเดียว...อย่าฆ่าสัตว์! จงช่วยกันปลดปล่อยชีวิตสัตว์ทั้งหลายเถิด" กล่าวจบ ท่านก็หลับตาลงนิ...

อ่านเพิ่มเติม

นิทานปล่อยสัตว์ ๑๐๐ เรื่อง

ค้นหาบล็อกนี้