ข้ามไปที่เนื้อหาหลัก

ความตายปริศนา


     ชายคนหนึ่งอาศัยอยู่ในมณฑลเจียงซู ชอบกินเนื้อตะพาบน้ำ เขาอวดอ้างสรรพคุณว่ารสชาดอร่อยที่สุดไม่ว่าจะกินดิบๆหรือสุก เป็นอาหารบำรุงชั้นยอดไม่มีอะไรเทียบได้ ทุกครั้งที่มีเงิน เขาจะต้องซื้อตะพาบน้ำมาตุ๋นกินเสมอ
     คืนหนึ่งเขาฝันว่า มีคนสวมชุดสีดำข้างหลังมีกระดองตะพาบน้ำหุ้มอยู่ เข้ามาคุกเข่าวิงวอนให้เขาปล่อยชีวิตไป น่าแปลกที่ในคืนเดียวกันนั้นภรรยาของเขาก็ฝันเหมือนกัน
     เช้าวันรุ่งขึ้นมีชาวประมงหิ้วตะพาบน้ำตัวอ้วนใหญ่มาขายที่หน้าบ้าน เขารีบเอาเงินซื้อไว้ด้วยความดีใจว่าจะได้กินของที่ชอบ แต่ภรรยาของเขาได้ทักท้วงว่า
     "เมื่อคืนที่เราเห็นอาจเป็นตะพาบตัวนี้ก็ได้ เราควรปล่อยเขาไปเพื่อเป็นกุศล"
     แต่ความติดในรสชาดอยากอร่อยลิ้น มันช่างเอาชนะได้ยากเหลือเกิน ชายผู้เป็นสามีก็เช่นเดียวกัน เมื่อเห็นตะพาบน้ำนั้นอ้วนพีก็เกิดกิเลสอยากกิน จึงไม่ยินยอมตามคำของภรรยา เขานำตะพาบไปฆ่าและตุ๋นกินอย่างเอร็ดอร่อยด้วยตัวเอง เมื่อกินอิ่มแล้วก็ลุกไปอาบน้ำ ภรรยาของเขาคอยอยู่นานหลายชั่วยาม เรียกอย่างไรก็ไม่มีเสียงตอบ นางจึงตัดสินใจพังประตูห้องน้ำเข้าไป แต่สามีของนางไม่ทราบว่าหายไปไหนและที่น่ากลัวจนขนลุกก็คือในอ่างน้ำเต็มไปด้วยเลือด บนพื้นมีเส้นผมกองอยู่เป็นกระจุก ไม่มีกระดูกหรือเนื้อให้เห็น สามีของนางหายตัวไปอย่างมืดมนหาคำตอบไม่ได้


     น่าสลดใจ.....
     คนมีเนื้อมีหนัง สัตว์ก็มีเนื้อมีหนังเหมือนกัน
     คนรู้จักเจ็บปวด สัตว์ก็เจ็บปวดได้เช่นกัน
     ถ้าให้คนถูกสับอยู่บนเขียงบ้างจะรู้สึกอย่างไร
     คิดแต่อยากกินเลือดกินเนื้อผู้อื่นลงท้องทั้ง ๓ มื้อ
     ทุกๆวันก็จะต้องมีแต่ "ฆ่า" อย่างไม่รู้จักจบสิ้น
     หากมนุษย์พากันก่อบาปเวรฆ่าสัตว์ตัดชีวิตตลอดเวลาเช่นนี้ ไม่นานผลกรรมกลับมาตอบสนอง ก็จงอย่ากล่าวโทษว่าเบื้องบนไม่ปราณี!



ความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

สละเนื้อช่วยนก

ในกาลก่อน เมื่อครั้งที่พระพุทธองค์ทรงดำรงพระชนม์อยู่บำเพ็ญโพธิสัตว์ธรรม ยังมิได้ตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า     วันหนึ่งพระองค์ได้ทรงทอดพระเนตรเห็นเหยี่ยวตัวใหญ่ที่ผอมโซ กำลังบินไล่ล่านกตัวเล็กๆ หมายจะกินเป็นอาหาร วิหกน้อยหวาดกลัวเป็นอันมาก มันพยายามบินหนีเพื่อเอาชีวิตรอดจนสุดกำลัง ครั้นได้แลเห็นพระบรมโพธิสัตว์ประทับอันอยู่มิไกล นกน้อยตัวนั้นจึงโผบินลงสู่อ้อมอก ของพระองค์ทันที    พญาเหยี่ยวไม่กล้าติดตามเข้าไปใกล้ ได้แต่เฝ้าบินวนอยู่ไม่ไปไหน เมื่อเป็นเช่นนี้ พญาเหยี่ยวผู้หิวโหยจึงพูดขึ้นด้วยความโมโหว่า    "ข้าแต่พระโพธิสัตว์เจ้า!  พระองค์อยากช่วยนกตัวเล็กๆ  แล้วจะปล่อยให้ข้าบาทต้องอดตายหรืออย่างไร?"     พระมหาโพธิสัตว์เมื่อได้ยินเช่นนั้นก็ทรงยิ้มแล้วตรัสแก่พญานกว่า     "ท่านประสงค์จะกินสิ่งใด เพื่อคลายหิวเล่า?"     พญาเหยี่ยวได้ทูลตอบทันทีว่า     "ข้าพระองค์ อยากกินเนื้อเป็นอาหาร"     พระโพธิสัตว์จึงตรัสว่า    " ถ้าเช่นนั้นเรายินดีมอบเนื้อของเรา ให้เป็นอาหารแก่ท่านแทนเนื้อข...

วงเวียนกรรม

     สมุดบันทึกการเข่นฆ่าของ หวง เสียง ฝ่าน เขียนเล่าว่า       "เวลานี้บ้านเมืองเกิดกลียุคจิตใจของผู้คนต่ำ ไม่ว่าจะไปทิศทางไหน ก็พบแต่การกระทำที่เหี้ยมโหด ทุกแห่งหนมีแต่ปล้น ฆ่า ฟันแทง แก่งแย่งชิงความเป็นใหญ่ มุ่งประหัตประหารซึ่งกันและกัน ผู้คนล้มตายกลาดเกลื่อนราวกับชีวิตไร้ค่า คนเห็นคนเหมือนไม่ใช่คน ฆ่าฟันกันได้เหมือนผักปลา ความหายนะปกคลุกไปทั่วทุกหย่อมหญ้า ทั้งเด็กเล็กผู้ใหญ่หนุ่มสาวและคนชราต่างมีชีวิตอยู่ท่ามกลางความมืดมนอันน่าสะพรึงกลัว..."      ในขณะนั้น มีบัณฑิตคนหนึ่งนามว่า หลี่ เผย เต๋อ มีชีวิตอยู่เห็นเหตุการณ์ทั้งหลายที่เกิดขึ้น ก็ได้แต่รำพึงด้วยความสลดหดหู่ใจว่า "ไม่น่าเกิดเรื่องเช่นนี้ในโลกนี้เลย...ไม่น่าเลย..."       ต่อมาเขาได้ฝันว่าบนเขาสูงมีนักพรตผู้สำเร็จธรรมแล้วท่านหนึ่งมีนามว่า "กวน หลิน เต้า จ่าง" บัณฑิตผู้ต้องการค้นหาคำตอบจึงดั้นด้นปีนขึ้นไปบนภูเขา เมื่อพบท่านนักพรตแล้วเขาก็กราบนมัสการเรียนถามท่านว่า       "เหตุใดในสากลโลกนี้ มนุษย์จะต้องพานพบกับชะตากรรมอันเลวร้าย "ฉนคนดีๆจึงต้องล้...

เมตตาธรรมค้ำจุนโลก

     ในสมัยราชวงศ์ หมิง มีนักปฏิบัติธรรมผู้หนึ่ง นามว่า หวง จี่ ซื่อ แม้ว่าในขณะนั้นแผ่นดินจะร้อนระอุไปด้วยเภทภัยรอบด้าน ผู้คนล้มตายลงอย่างน่าอนาถ แต่เขาก็ยังมุ่งมั่นสร้างความดี โดยมิได้หวั่นไหวแม้แต่น้อย      จิตใจของ หวง จี่ ซือ มีแต่ความเมตตาห่วงใย เอื้ออาทรต่อทุกชีวิต เขาทราบว่าบนเขามีพระสงฆ์ผู้ซึ่งบรรลุธรรมสูงสุดสามารถหยั่งรู้ฟ้าดินและเหตุการณ์ความเป็นไปทั้งหลายในโลก หวง จี่ ซือ ผู้บำเพ็ญธรรมจึงเดินทางขึ้นเขาเพื่อขอคำชี้แนะจากท่าน เขาได้กราบนมัสการถามพระอริยสงฆ์องค์นั้นว่า       "ข้าแต่พระคุรเจ้าผู้สูงยิ่งด้วยบารมีธรรม เวลานี้ผู้คนนับล้านล้มตายลงมากมายเนื่องด้วยภัยพิบัตินานับประการ ยากที่จะมีใครรอดพ้นได้ ขอพระคุณเจ้าได้โปรดเมตตาชี้แนะวิธีที่สามารถจะหยุดยั้งมหันตภัยนั้นให้ได้ทันการ ด้วยเถิด"       พระคุณเจ้าผู้เปี่ยมด้วยเมตตา ดวงหน้าของท่านมีรอยยิ้มปรากฎขึ้นพร้อมกับกล่าวว่า      " มีอย่างเดียว...อย่าฆ่าสัตว์! จงช่วยกันปลดปล่อยชีวิตสัตว์ทั้งหลายเถิด"       กล่าวจบ ท่านก็หลับตาลงนิ...